Sancta Susanna

PERS

Dagblad van het Noorden, 19 april 2005
'Wat het meest fascineerde, was dat hetzelfde verhaal en dezelfde muziek in de twee verschillende ensceneringen bijna tegenstrijdige resultaten opleverde. Is Susanna (een prachtrol van musicalster Maaike Widdershoven) in de regie van Spanga-oprichter Corina van Eijk nog een wat bedeesd meisje, dat langzaam ten prooi valt aan de verleidingen des vlezes, in de monniken versie toont Susanna/Matheus zich een zelfverzekerde verleider die Jezus tot zonde weet te verlokken (…) Beide versies worden niet alleen bijzonder krachtig op het toneel gezet, maar ook nog eens uitstekend gezongen. Dat het orkest op band staat, tast de bezwerende muziek van Paul Hindemith nauwelijks aan.'

Trouw, 19 april 2005
'Van Eijk zelf hield zich voor haar doen opvallend in en maakte een ijzersterk drama rondom de Susanna van Maaike Widdershoven en de Klementia van Klara Uleman. Jammer dat het orkest op band stond en dat beide dames een microfoontje voor hun mond hadden maar ze zongen en speelden beiden ongelooflijk sterk. De climax met het kruisbeeld was huiveringwekkend uitgewerkt.'

NRC Handelsblad, 18 april 2005
'Sancta Susanna van Paul Hindemith, scenisch en vocaal sterk uitgevoerd door OPERA SPANGA…'

Leeuwarder Courant, 22 april 2005
'Van Eijk heeft van een korte eenakter van nog geen half uur een adembenemend staaltje muziektheater gemaakt. Niet alleen door haar ragfijne regie – met Klara Uleman als markante, pinnige non, een kostelijke verschijning – maar tevens door de beeldende kracht van Hindemiths muziek als leidraad te gebruiken. (…) Door de opera onder te brengen in een religieuze ambiance en door de scheidslijn tussen zaal en podium op te heffen brengt ze het gebeuren dichtbij. Wordt alles tastbaarder. En dan is er nog de afwezigheid van een orkest. David Levi en zijn manschappen hebben een band ingespeeld, die prachtig surround door de kerk klinkt. Ook hierdoor wint de voorstelling aan overtuiging en lijkt het alsof het publiek, bijna gênant, over de kloostermuren meegluurt. (…) De regie van Vrenegoor is minder direct en minder dwingend dan die van Van Eijk maar prikkelt de fantasie absoluut meer en brengt na afloop hetzelfde beklemmende gevoel naar boven. (…) De zangers weten allen wat hen te doen staat. Zingen vanuit de teksten. En dondersgoed acteren. En dat gebeurt ook. Voortreffelijk.'

De Volkskrant, 22 april 2005
'De opkomst na de pauze van Matheus bariton Vitali Rozynko prikkelde de zinnen echter meteen. Ook dankzij Vrenegoor en haar decorbouwer Tom Verheijen. Intrigerender dan het obligate crucifix- met altaar dat van Eijk toonde, was het idee om Christus in levenden lijve op te voeren.'

De Groene Amsterdammer, 6 mei 2005
'Het regieconcept van Corina van Eijk en Margrith Vrenegoor is buitengewoon origineel.'