NRC Handelsblad, 18 juli 2000 'Het filmgebruik lijkt wel op wat Peter Greenaway bij de Nederlandse Opera deed in Rosa (1994) en Writing to Vermeer (1999). Maar Van Eijk is geen Greenaway-kloon: ze heeft haar eigen inventieve aanpak. (…) De normale vrolijkheid en seksuele vrijmoedigheid wordt perfect gecombineerd met een serieuze dramaturgie, een geprononceerde interpretatie en een grotere scenische complexiteit dan gebruikelijk. Dat schept verwachtingen naar volgend jaar.'
Nieuwsblad van het Noorden, juli 2000 'In Spanga is Blauwbaard’s Burcht uitgebeend tot een door bariton Peter Michailov en mezzo-sopraan Klara Uleman uitstekend geacteerd en gezongen (versterkt maar naturel) kamerspel over seks en wat het einddoel daarvan is, als een soort biologisch-psychologische fabel in een kil decor met veel erotisch bloed.'
Leeuwarder Courant, juli 2000 'De soms spectaculaire, soms bloedige filmbeelden pasten als de sleutels op Blauwbaard’s deuren, ze intensiveerden de opera, verstoorden nergens de balans en leverden het bewijs dat kleinschaligheid en spektakel best kunnen samengaan.'
Volkskrant, juli 2000 'Ondanks alle bezwaren dwingt de aanpak van Corina van Eijk toch respect af. Ze durft wel. Op een consequente manier werkt ze haar visie op dit echtelijk drama uit. Bovendien is de vormgeving origineel en mooi uitgevoerd. Wat zich achter de zeven deuren van Blauwbaard afspeelt heeft ze op een flitsende manier in filmbeeld gevangen. (…) Geraffineerd lopen bühnerealiteit en filmfictie in elkaar over, waar de effectieve montage zeker toe bijdraagt.'
Algemeen Dagblad, juli 2000 'Muzikaal is deze voorstelling ook anders dan Bartok voorschreef … De oplossing is een groot orgel … Het resultaat is meer dan bevredigend.'
